DICHTBIJ & VER WEG

Er bleven steeds nieuwe opdrachten voor transporten binnenrollen en deze keer zou het Armenië worden. Ik nam contact op met mijn luchttransportleverancier en een nieuw contract rolde al snel uit mijn faxmachine. Het contract telde vele pagina’s en dat resulteerde gemakkelijk in 2 à 3 meter faxpapier. Vervolgens veegde ik de chartermaatschappij, de klant (ik) en het bedrag uit met tippex, rolde de fax in mijn ‘Underwood-5’ schrijfmachine en noemde mijn bedrijfje ‘De Charteraar’, de klant werd dan mijn klant en het bedrag leuker dan het vorige + de vriendelijke vermelding te betalen vóór ik ‘mijn vliegtuig’ naar Oostende zou halen.  

Dezelfde chauffeur met dezelfde witte Volga trok met ons terug de witte bergen in, deze keer voor een rit van zeshonderd kilometer. Net als tijdens de vorige rit was het bergdecor wondermooi, maar niet voor lang, want in Noordelijke richting maakte het Kaukasus gebergte plaats voor de Zuid-Russische steppe. Veel heb ik er niet van gezien want op de ouderwetse, comfortabele achterbank van de Volga deinde ik al snel weg in een heerlijke siësta.  

Leipzig is al eeuwenlang een belangrijke handelsstad op een kruispunt van culturen. Met de komst van de universiteit begin 15e eeuw en de boekdrukkunst won ze steeds meer aan belang. In meer recente tijden leiden de Leipzigse Montagsdemonstrationen tot de val van de Berlijnse Muur. Maar Leipzig, alias het Nieuwe Berlijn, is bovenal een stad boordevol muzikaal charisma. Beroemde componisten hebben er gewoond, gewerkt of maakten er hun passage, niet in de laatste plaats Johan Sebastian Bach. 

We werden inderdaad opgewacht in Stavropol. Bij het verlaten van het vliegtuig zag ik meteen een net gepolierde, witte Volga staan met een chauffeur in kostuum plus zonnebril, die ons vriendelijk gebaarde om in te stappen. Dan deed meteen een praatje met hem in het Russisch en vertelde me dat dit de chauffeur was van generaal Dudayev, de president van Tsjetsjenië. Zonder boe of bah vertrokken we onmiddellijk voor een 500km lange tocht richting Grozny. 

Een autoluwe binnenstad met vakwerkhuizen, pleintjes met kabbelende fonteinen en een oude stadsmuur met twee goed bewaarde torens: Volkach is oerduits met een leuke Mediterrane flair. Midden in het oude centrum ligt Romantik Hotel Zur Schwane met een eigen wijnhuis, dat bij de beste van Neder-Franken hoort. Doe daar nog 2 uitstekende restaurants, een stel fietsen en een het groene Maindal bij en je hebt een bestemming waar Belgen zich meteen thuis voelen.

Na een road trip in Noorwegen enkele jaren geleden, verken ik het land deze keer vanop het water. En daaraan is in dit prachtige land geen gebrek. In Amsterdam scheep ik in op de 'Rotterdam' het nieuwe vlaggenschip van Holland American Line, voor  '7 Nachten Noorse Legendes'. Overdag met bottinnen door de Noorse natuur, 's avonds in kostuum aan de bar en in een van de restaurants: een cocktail waaraan zelfs een cruise scepticus als ik onmogelijk kan weerstaan.

De affiniteit van de Windhösels met hun heimat straalt af van het viersterrenhotel dat ze runnen in Sonnenbühl, een stille uithoek in de Schwabische Alb. A l drie decennia lang doen ze er  onverstoorbaar hun ding: gasten verwennen met het beste wat de regio te bieden heeft. Met 15 charmante kamers en twee toprestaurants is Hirsch een waardige telg in de grote Romantik Hotel familie. Want het hoeft niet altijd hip en trendy te zijn.

De transformatie van het  vroegere Egmont Hotel in 2019 door de  familie  Van Maele-Reso tot Boutique Hotel  't Fraeyhuis, was een schot in de roos. Deze chique stadsoase in hartje Brugge kwam onder de vleugels van Romantik Hotels en werd de 'shooting star' van het Brugse toerisme. Wij toetsten de gastvrijheid van 't Fraeyhuis aan cultuurhoppen in één van België's mooiste steden. Een meer dan geslaagde combinatie.

Terug in Moskou wachtte Natasha me met een stralende glimlach op. Toen ik meteen een ticket boekte voor de eerste vlucht naar Brussel, keek ze ontgoocheld. Ik vond de woorden niet om haar duidelijk te maken dat een relatie met haar me veel te ingewikkeld leek. Ze kon uiteraard niet weten dat ik nog met George in mijn hoofd zat. Ik had George op de luchthaven van Brussel leren kennen als een jonge, intrigerende vrouw met wie ik niet uitgepraat raakte. 

Aan de receptie stond een besnorde man die me kamer nr. 01 toonde. Ik was de enige klant. Kamer 01 had een dubbel bed, een douche achter een plexi klapdeur en een kleine zwart-wit tv met een binnenhuisantenne, bestaande uit 2 breipriemen. Ik gooide mijn bagage op het bed en ging naar buiten. Meteen viel op hoe donker en stil de stad was. Slechts één auto zag ik voorbij rijden, andere wagens stonden geparkeerd soms mét maar vaak helemaal zonder wielen.

Dat je nooit ver moet reizen om te genieten, is een feit. Neem nu Zeeland, op slechts anderhalf uur rijden vanuit Brussel kom je in een wereld waar zon, water en wind het voor het zeggen hebben. Het mooiste Zeeuwse eiland is ongetwijfeld Schouwen-Duiveland dat een lange en bewogen geschiedenis met zich meedraagt.  Er is natuur in overvloed, stadjes die smeken om te ontdekken, er zijn wijngaarden en je kan er heerlijk eten. En zeg daar als echte Belg maar eens neen tegen. Het beste tijdstip? Buiten het seizoen!

De volgende ochtend, in het restaurant van het hotel, namen de Engelsman, de Russische zangeres -Svetlana- en ik een ontbijt.  Maar echt ervan genieten deed ik niet. Ik loop nu eenmaal niet warm voor droog brood, plakken witte, droge, naar niets smakende kaas, schijfjes komkommer en tomaat en hard gekookte witte eieren. Uiteraard met oploskoffie. Aan de muren zag ik vergeelde zwart/wit foto’s hangen met ruige, besnorde, semi-militair geklede mannen te paard.

In de tweede helft van de 19 de eeuw ontstond het idee om van Oostende een chic seaside resort te maken. De naam ‘Koningin der badsteden’ heeft ze dus niet gestolen. Enkele architecturale pareltjes maken er nog steeds het verschil met alle andere kuststeden. Intussen zitten we in de 21 ste eeuw en is deze seaside diva mee geëvolueerd. Oostende, de enige échte stad aan zee, valt nooit stil en is 4 seizoenen rond the place to be. Voor wie er even niet was, wordt het dus hoog tijd om nog eens naar ‘t zeetje af te zakken.

De vlucht van Kemerovo naar Moskou verliep ongeveer hetzelfde als de heenvlucht, dit keer zonder schapen. Bij het verlaten van Domodedovo luchthaven zag ik een druk wuivende Natasha in een gigantische zwarte jas die bijna tot op de grond rijkte, op haar hoofd een chapka met grote oorflappen. Vrolijk flapperend kwam ze op me afgelopen. Ik nam afscheid van Igor en hoorde nog net de holle belofte: 'We stay in touch'...

Domodedovo.  De parking van luchthaven Domodedovo leek meer op een autokerkhof. De chaos in de terminal was nog erger. De gebouwen zouden in het Westen meteen als bouwvallig aanzien worden. Struikelend over ontbrekende vloertegels, zag ik niets dan loshangende en/of ontbrekende deuren, raampartijen met kapot glas, rijen klapstoelen waarvan er slechts enkele functioneerden (stoeltje meejatten was de norm).  Uit krakende luidsprekers galmden onverstaanbare berichten...

De lente is de beste tijd om de Amsterdam Flower Area te bezoeken. Terwijl het Keukenhof wordt overspoeld door vele duizenden bezoekers, worden in Aalsmeer vlijtig seringen geoogst. Deze uit de Balkan afkomstige heerster nestelde zich begin 20e eeuw comfortabel op de legakkers van de Westeinderplassen. Meer zelfs: seringen maakten van Aalsmeer de 'Bloemenhoofdstad van de Wereld'. Tijd voor een update.

In een landschap zo plat als een pannenkoek met windmolens en weiden vol grazende schapen, zijn wijngaarden wel het laatste wat je verwacht. Maar ze zijn er. Wijnhoeve 'De Kleine Schorre' in Dreischor is één van de vijf actieve wijnbouwers in Zeeland. Met 14ha is het een van de grootste Nederlandse wijnbedrijven. Wij gingen er poolshoogte nemen, spraken met wijnmaker Johan van de Velde en proefden dat het goed was.

Woord vooraf. Aké Jacobs, die we jaren geleden leerden kennen als een groot avonturier die de hele wereld rondtrok, is al lang gefascineerd door de zijderoute. Meteen na de val van de Sovjet Unie moesten er allerlei goederen naar de nieuwe ex-Sovjet Republieken gestuurd worden. Via een Amerikaans diplomatiek kantoor uit Antwerpen kreeg hij te maken met een enorme goederenstroom die naar de Amerikaanse ambassades in ex-Sovjetstaten moest verscheept worden. Hij zag zijn kans schoon en startte een transport- en verhuisfirma, met de toepasselijke naam Nomad Express, die zich focuste op Georgië, Armenië,   Azerbaijan en de landen ten oosten van de Kaspische Zee (Turkmenistan, Oezbekistan, Kirgizstan, Tadzjikistan en Kazachstan). En zo werd Aké de ‘Eerste verhuizer op de Zijderoute’. De bijna hermetisch van de buitenwereld afgesloten Sovjetunie waarvan plots de deuren wijd openzwaaiden was voor hem een wereld waarvan een soort vreemde fascinatie uitging. Uit dit gigantische avontuur destil

Taart eten en koffiedrinken is iets wat de Harderwijkers graag doen. En dat hebben we geweten tijdens ons kort bezoek aan deze Hanzestad. Culinaire verwennerij kleurt er ons verblijf in. Gooi daar nog een uiterst origineel museum tegenaan, een gezellig historisch centrum, een rijke geschiedenis en z’n ligging aan het Veluwemeer en het kan niet meer stuk. Vast staat: als verwoede foodies komen we hier ruim aan onze trekken.

Wilde rivieren met water als vloeibare smaragd, uitgestrekte bossen, bergen, ravijnen en meren, de natuur in Slovenië is overweldigend mooi. Maar hoe ziet dat alles er in de winter uit? Een roadtrip door de mooiste sneeuwlandschappen, zonder één keer op de ski’s te staan, lijkt misschien vreemd, maar is een aparte ervaring. Een ding is zeker, een winters Slovenië moet je gezien hebben.

De Costa Blanca is zoveel meer dan de over populaire kuststrook. Oktober is een ideale maand voor een tripje naar het zuidoosten van Spanje, geen horden toeristen meer en met 28° duik je terug de zomer in.  Lekker eten  in hippe restaurants, ontelbare wellnessmogelijkheden, interessante musea,  prachtige natuur en schilderachtige dorpjes, de Costa has it all. 

De Costa Blanca is veel meer dan de overpopulaire kuststrook. Toch wil ik Alicante, het iets klassevollere en compactere zusje van Benidorm eens onder de loupe nemen voor ik het binnenland intrek. Tot mijn verbazing is er veel te zien en te beleven. Weg van het strand loop ik minstens even warm voor de architectuur, het lekkere eten en de best wel coole vibe die hier buiten het seizoen in de straten hangt. 

Was Val de Travers de wieg van de Groene Fee, dan was Pontarlier ongetwijfeld haar residentie. In het tweede luik van de Route de l'Absinthe steken we vanuit Zwitserland de grens over naar deze Franse provinciestad, waar de absintproductie rond 1900 bijna letterlijk uit haar voegen barstte. En net als in Val de Travers combineren we ook in Pontarlier de geschiedenis van het mythische drankje met de waanzinnig mooie natuur van de Jura. 

Als citytrip zit Boedapest stevig in de lift. En met reden: Boedapest heeft cachet met haar grootse historische gebouwen, gezellige wijken en de Donau die de stad netjes in twee splitst. Je kan er bovendien heerlijk eten en de trendy ruin bars zorgen vooral ‘s avonds gegarandeerd voor de nodige ambiance. Ook buiten Boedapest houden de Hongaren er een Bourgondische levensstijl op na: kastelen, wellness, wijn en gastronomie zijn dé troeven van dit land in het hart van Europa.

Ze bestaan nog, plekken die je meteen overladen met een goed gevoel, zoals Elburg bij het Veluwemeer. Dit charmante Hanzestadje kende ups en downs en bleef na de inpoldering wat verweesd achter. Maar Elburg hield zich overeind en heeft na 6 eeuwen amper aan authenticiteit ingeboet. Gooi daar nog een enorme gastvrijheid en een romantische B&B bovenop en je weekend kan niet meer stuk.