Van binnenzee tot rijke polder. Fort aan de Nekkerweg (Fort Beemster), dat in 1912 in gebruik werd genomen, was samen met vier andere forten in de Beemster een onderdeel van de Amsterdamse Stelling. Behalve de militaire bestemming deed het ook dienst als gevangenis en later als opslagplaats voor springstoffen. In 2012 werd het bastion getransformeerd tot Fort Resort Beemster dat met spa, hotel en restaurants als één van de meest luxueuze resorts van Nederland bekend staat. Terwijl we genieten van koffie en gebak in de prachtige ontbijtruimte van het resort wacht buiten ongeduldig onze Twizy, een elektrisch wagentje waarmee we op een duurzame manier de Beemster gaan verkennen.

De Beemster: een landschap zo plat als een pannenkoek doorspekt met rechte sloten en straten.

Onze Twizy voert ons door een landschap dat zo plat is als een pannenkoek, doorspekt met een raster van rechte straten, grachten en sloten. In de weiden staan schapen te grazen, hier en daar zelfs tussen bosjes verdwaalde tulpen. Het landschap heeft iets artificieels, en dat is het ook. Het gebied was in de middeleeuwen een soort binnenzee die in directe verbinding stond met de Zuiderzee. Begin 17e eeuw werd de Beemster drooggelegd met maar liefst 50 poldermolens. De drooglegging was een voorproefje van de intussen legendarische manier waarop de Hollanders hun waterhuishouding beheren. Iets wat ook Unesco opviel, die de Beemster in 1999 inschreef op de Werelderfgoedlijst. Vandaag is het een vruchtbaar landbouwgebied, vooral bekend om zijn stolpboerderijen en typische kaas en vooral als een oase van rust, niet ver van het drukke Amsterdam. 

De vroegere poldermolens zijn intussen allemaal verdwenen, maar in Middenbeemster stappen we af bij korenmolen De Nachtegaal, een 17e eeuwse achtkante grondzeiler die nog steeds actief is. De molenaar van dienst vertelt honderduit over de restauratie en hoeveel keer de molen letterlijk verplaatst werd. We beklimmen de trappen die per etage steeds smaller en steiler worden. Het uitzicht op het omliggende vlakke land is prachtig. We bewonderen er het eeuwenoude molenmechanisme dat vakwerk is om 'u' tegen te zeggen. Het is onvoorstelbaar hoe accuraat het rond 1700 in elkaar werd getimmerd. Vandaag worden er weer volop granen uit de Beemster en omstreken gemalen.

Betsie Konijn tussen haar tulpen.

Tulpen uit de Beemster. In Middenbeemster parkeren we onze Twizy op het erf van de Nicolaashoeve, een meer dan 170 jaar oude stolpboerderij midden in Beemsterpolder. Vandaag wordt de hoeve gerund door Louis en Betsie Konijn die met veel respect voor hun habitat aardappelen en tulpen telen op de kleirijke polderbodem. Dat hun koeien er stralend bijstaan mag niet verbazen: met o.a. waterbedden en massageborstel hebben ze het hier erg naar hun zin. Vroeg in het voorjaar gaan ze al de weide op, hun melk gaat steevast in de heerlijke Beemsterkaas. In hun hoevewinkel brengen Louis en Betsie niet alleen eigen producten, maar ook die van collega's aan de man: fruit (-sap), (aard-) appelen, uien, zuivelproducten, eieren en honing, verser kan niet.

Na de korte kennismaking met de boerderij geeft Betsie ons een paar rubberlaarzen en neemt ze ons mee naar hun tulpenvelden die als een kleurrijk lappendeken over de Beemster liggen uitgerold. De laarzen zijn geen luxe, door de regen van de laatste dagen kleeft de kleigrond er in geen tijd aan. Met veel flair en vooral veel kennis van zaken vertelt Betsie over hun tulpenteelt die op de bollen focust. 'We planten de tulpenbollen al in de herfst,' zegt ze. 'Zo hebben ze heel de winter de tijd om wortel te schieten. In de lente komen de eerste tulpen uit de grond. Als ze in volle bloei staan worden ze gekopt, de bloem gaat er dan af, zodat de plant al zijn energie in de bol steekt. De bollen oogsten we in juni en juli, daarna worden ze gedroogd en zorgvuldig geselecteerd en verkocht.' Het is eind april, de tulpen staan in volle bloei, het is prachtig om te zien. Betsie stelt ons gerust: 'Voor de tulpen gekopt worden kan je ze wekenlang in volle bloei bewonderen. Het Keukenhof in Lisse is wereldwijd bekend en prachtig, maar het kan er bijzonder druk zijn. In de Beemster kan je de tulpen in alle rust bewonderen,' glimlacht ze.

Ook bij Kaasboerderij Groot spatten de kleuren van de lange percelen tulpen ons tegemoet, maar hier worden vooral lekkere Beemsterkazen gemaakt. Hoewel het behoorlijk druk is in de hoevewinkel, nemen de vriendelijke dames van de boerderij graag de moeite om ons alles te vertellen over hun lekkere Beemsterkaas, die hier vlot over de toonbank gaat. Van de koeien op de kaasboerderij meteen naar de klant, de kortst mogelijke keten. Dat de dames ook bijzonder handig zijn met de kaasschaaf, merken we tijdens een degustatie waarbij we zowat al hun kazen proeven. Hoewel ze één voor één ijveren om de lekkerste te zijn, hebben we een lichte voorkeur voor de extra belegen Beemster en die met komijn. Een halve kilo van elk gaat onze rugzak in. Een beter souvenir uit de Beemster is er niet! 

Deze reportage kwam tot stand in samenwerking met www.iamsterdam.com