Een paar keer per jaar krijg ik de onbedwingbare drang om wat langer op reis te gaan en de tijd te vergeten. Vertrekken zonder hotels te boeken of oneindig het internet af te speuren voor de beste deals. Gewoon go with the flow. Dat is een van de redenen waarom ik naar Iran ben vertrokken met Joker Reizen. Dat is ook de reden waarom die reizen erg populair zijn. Want terwijl alles voor je wordt geregeld kan je gewoon je eigen ding doen en ongedwongen genieten van een land met niets dan highlights. In deel 4 reizen we naar Persepolis, een van de meest legendarische sites van het oude Perzië. Al sinds de geschiedenislessen op school een plek waar ik persé naar toe wilde.

Persepolis, legendarische site. Een gigantische poort doemt op tegen een bijna zwarte hemel. The Gate of Nations is meer dan indrukwekkend. Ik voel me bijzonder klein als ik tussen twee gigantische gevleugelde stieren Persepolis betreed, een van de meest legendarische sites van het oude Perzië en de hoofdstad van het toenmalige Achaemenidische rijk. Een hevig onweer barst los, alsof de goden hun toorn over ons, gewone stervelingen, uitschreeuwen. De dramatische lucht zorgt voor een perfect decor voor deze ceremoniële hoofdstad, waar zich aardig wat geweld en natuurrampen afspeelden. Nochtans was dit de lentehoofdstad, wat ik eerder met vlinders en bloemetjes associeer. Darius I liet het in 518 voor Christus bouwen, zijn opvolgers breidden het uit. Het leuke bij Joker reizen is dat ze altijd beroep doen op goeie gidsen. Want als ik op zo’n site kom wil ik verhalen horen, symbolen herkennen, weten wat al de gedetailleerde reliëfs die ik hier zie voorstellen. Eén scène keert telkens weer. De leeuw (symbool van de lente) die een stier (symbool van de winter) aanvalt en duidelijk aan de winnende hand is. De lente verdrijft dus letterlijk de winter. De leeuw is vrij accuraat voorgesteld, wat in vele andere culturen in de 6^de eeuw voor Christus zeker niet het geval was.

Bas-reliëfs werden tot in detail uitgewerkt.

Op audiëntie bij de koning. Er zijn 12 paleizen te vinden in Persepolis. De meeste zijn tot ruïnes gereduceerd. Huizen zie je er niet want er leefden geen gewone burgers. Het eerste wat opvalt zijn de prachtige bas-reliëfs. De mooiste zijn die in het Apadana Paleis van Darius I, vooral de muur naast de trap is een festijn voor het oog. Mijn fantasie neemt me meteen mee naar een tijd waar alles nog peis en vree was. Of zo leek het toch. Gasten staan in de rij om op audiëntie te gaan bij de koning en hebben geschenken meegebracht, waaronder geiten en schapen. Op andere muren zie ik dan weer soldaten. Het Apadana Paleis is een van de oudste bouwwerken op deze site en dateert van de 6^de eeuw voor Christus. Het dak van dit gigantische paleis, dat meer dan 1000m2 besloeg, werd ondersteund door 72 zuilen waar er jammer genoeg slechts 14 van overeind bleven. Ook de Tripylon heeft fantastische bas-reliëfs, deze Raadzaal werd eveneens gebouwd in opdracht van Darius I. Ik kan me alleen maar inbeelden hoe het er vroeger moet uitgezien hebben toen die beeldhouwwerken nog gekleurd waren. Daar blijft begrijpelijk geen spatje meer van over. Maar met een beetje fantasie kan ik me wel  inbeelden hoe indrukwekkend dat moet geweest zijn.

Hal van de 100 Zuilen - Persepolis.

Oog voor detail. Sommige van die bas-reliëfs zijn met een onwaarschijnlijk oog voor detail uitgewerkt. Zo zie ik een ram met 12 poten, een man gaat met zijn vingers door de vacht van het dier, ongelofelijk hoe gedetailleerd dat is uitgewerkt. We spreken over de 6^de eeuw voor Christus. De Hal van de 100 Zuilen is ondanks het feit dat de meeste zuilen beschadigd zijn of verdwenen nog steeds erg indrukwekkend. De precieze functie van dit gebouw blijft een beetje een raadsel. Maar het werd gebouwd door Xerxes I, die ook nog andere paleizen op zijn naam heeft staan. Als de gids klaar is gaat iedereen zijn eigen weg. Want de site is behoorlijk groot en net als de anderen uit ons groepje wil ik niks missen. Leuk is dat daar altijd tijd voor wordt gemaakt.

Persepolis: slierten wolken die als een stroom lava uit de vulkaan lijken te spuiten.

Alexander de Grote, de veroveraar. Het is eigenlijk bijna een wonder dat we hier nog daadwerkelijk ‘iets’ zien. De site werd verwoest door enkele aardbevingen. Maar de grote boosdoener was Alexander de Grote die vooral het Xerxes paleis en de schatkamer leegroofde en bovendien alles in een dronken bui in brand stak. Om al zijn nieuwe aanwinsten te vervoeren had hij volgens de geschiedenisboekjes honderden lastdieren nodig. Want als hij iets deed dan deed hij het goed. Intussen zie ik slierten wolken die als een stroom lava uit de vulkaan lijken te spuiten. Dat en het vreemde licht, want het is gestopt met regenen, zorgen voor een magische sfeer die perfect past bij de turbulente geschiedenis.

Naqsh-e-Rajab.

Necropolis. Naqsh-e-Rajab, ook wel eens het Necropolis van Persepolis genoemd ligt ongeveer 12 km te noordwesten van de legendarische sites. Al de koningen hebben hier hun graven van Darius I tot Xeres II. Ze werden begraven in gigantische rotsen waarop alweer indrukwekkende bas-reliëfs pronken. Enkele daarvan bleven uitzonderlijk goed bewaard ondanks de extreme temperatuur. In elke grafberg zijn er tunnels die naar de verschillende kisten leidden, ook deze werden door Alexander de Grote leeggeroofd. De man wist van geen ophouden. Het mooiste en zonder twijfel het grootste reliëf is degene waarop Ahura Mazda de ring der macht aan Ardashir I gaf, beiden te paard. Het is 3000 jaar oud, maar is perfect bewaard gebleven met ook hier heel veel oog voor detail. De gigantische graven zijn zo’n 65m hoog en hebben allemaal de vorm van een kruis.

Een mysterieus bouwwerk van de Zoroasters (boven)- Graf Cyrus de Grote (onder).

Er staat ook nog een vreemd bouwwerk van de Zoroasters, waarvan men nog steeds niet weet waarvoor het diende. Het stamt uit de tijd van de dynastie van de Achaemeniden in de 5^de eeuw voor Christus. Het zou een vuurtempel zijn. Maar de vreemde uitsparingen zouden ook kunnen wijzen op een soort kalender, waarmee ze voortdurend de hoek van de zon konden meten. Beiden zijn mogelijk want de Zoroasters aanbidden vuur en beschouwen de zon als een soort opperwezen. Ik vind deze hele site erg intrigerend. Het ligt bovendien in een unieke bergachtige omgeving. In Pasargadae vlakbij Naqsh-e-Rajab staat nog een grafmonument deze keer van Cyrus de Grote, de man die het Perzische rijk stichtte in de 6^de eeuw voor Christus. Het is een totaal ander bouwwerk, het lijkt meer op een tempeltje. Ook hier rond is een hele site ontstaan, waar jammer genoeg nog weinig van rechtstaat.

Lokale kost in Homestay in Sa'Adat Shar.

Let’s talk about food. In Pasargadae gaan we eten in een écht traditioneel restaurant, Hoobareh, gerund door een sympathiek koppel. Hij is de perfecte gastheer en speelt bovendien een aardig stukje muziek en zij is een erg goeie kokkin. En wat blijkt zij runnen ook de guesthouse waar we vanavond slapen. Dus ook in hun Homestay in Sa’Adat Shar worden we verwend met haar kookkunsten. We eten er zoals de mensen dat thuis doen op de grond en dat betekent dat we ook alles delen. Het hele tapijt staat vol met gerechten die niet alleen ontzettend mooi ogen maar ook lekker ruiken, om over de smaak nog maar te zwijgen. We zijn hier met ons gat in de boter gevallen. En ik ben blij dat ik ’s middags niet teveel heb gegeten. Want het is allemaal even lekker. Veel mensen denken dat Iran echt niets voor vegetariërs is, maar deze dame heeft meer groenten dan vlees uit haar koksmuts geschud. In de namiddag trek ik er alleen op uit om het stadje te verkennen, maar kom al na een uurtje een deel van de groep tegen, die de enige koffiebar hebben ontdekt. We zijn er de bezienswaardigheid van de dag. De man wil met ons op de foto en belt al zijn vrienden op. Leuke namiddag. Life as it is.

© TEKST EN FOTO’S: MYRIAM THYS 2019

Lees hier onze andere artikelen over Iran.

Stay tuned voor een laatste en vijfde artikel over Iran: van Isfahan via Abyaneh in het Karkasgebergte, Kashan, de Maranjab woestijn & het aangrenzende zoutmeer en uiteindelijk de terugweg naar Teheran.

Iran doet nog altijd bij veel mensen de wenkbrauwen fronsen, maar het is, los van de politiek die er wordt gevoerd, een prachtig land doordrongen van geschiedenis en cultuur en het is er volkomen veilig. En voor mij zijn de mensen, die ontzettend gastvrij en hartverwarmend vriendelijk zijn, de échte meerwaarde. 

Bij Joker kan je terecht voor avontuurlijke, actieve reizen voor zowat elke leeftijdscategorie. Je kan kiezen tussen een comfortreis (wat ik gedaan heb) of een avontuurlijke reis naar Iran. Het programma komt grotendeels overeen, maar bij Joker Comfort Editions wordt avontuur gecombineerd met de comfortabele omstandigheden van een goed bed, een prettig reistempo en hoofdzakelijk privévervoer. Dat geldt voor al hun comfortgroepsreizen (40) die trouwens zeer kleinschalig zijn, kleine groepjes gelijkgestemde reizigers, naar gelang de bestemming tussen 5 en 13 deelnemers. Je kan je Iranreis boeken op: www.joker.be/nl of 015/407558.

De groep is klein genoeg om je tussen de lokale bevolking te mengen en toch de impact van je aanwezigheid te beperken, maar ook net groot genoeg om medereizigers te vinden met wie het klikt. 

De reizen naar Iran van oktober 2019 zitten al een tijdje vol. Maar je kan al voor volgend jaar boeken, de vertrekdata zijn bekend en vallen allemaal in april en oktober om het echt hete seizoen te vermijden.

Avontuur zie www.joker.be/iraa

3/ 4 tot 18/4/2020

2/10 tot 17/10/2020

(1960 euro + 525 eigen budget)

Comfort Editions zie www.joker.be/irca

10/4 tot 25/4/2020

9/10 tot 24/10/2020

(2367 + 400 euro eigen budget)