 |
 |
Een paar keer per jaar krijg ik de onbedwingbare drang om wat langer op reis te gaan en nog eens echt de tijd te vergeten. Beter nog, vertrekken zonder op voorhand hotels te boeken of oneindig het internet af te speuren voor de beste deals. Gewoon go with the flow. Dat is een van de redenen waarom de reizen met Joker zo populair zijn – en wat Iran betreft- zeker bij vrouwen. En dat is op deze comfortreis van Joker niet anders. We vertrekken met acht vrouwen en twee mannen, waarvan een begeleider, Eric. Vrouwen uit zowat elke leeftijdscategorie, singles, maar ook enkele die gewoon hun man thuis laten om er alleen op uit te trekken.
 |
Aangepaste kledij is een must in Iran.
|
Shoppen en pakken. Een reis naar Iran begint, willen of niet, met de aankoop van brede lange kleren, iets wat ik nooit draag behalve in de winter als ik eens een dagje wil cocoonen. Want sexy is het niet en dat is natuurlijk het hele punt. Het wordt een moeilijke zoektocht, maar ik slaag er toch in om een viertal, quasi vormeloze outfits te combineren zonder dat ik me er slecht in voel. Geen sexy jurkje voor ’s avonds, geen hoge hakken, makkelijk inpakken dus want het uiterlijk doet er even niet toe, hoe relax is dat. Sjaaltjes die als hoofddoek kunnen dienen heb ik in overvloed. En met acht vrouwen kunnen we mekaar inspireren want met zo’n hoofddoek moet je creatief zijn. Wanneer we landen in Teheran zie ik alle dames in hun handbagage graaien. Want vanaf we voet zetten op Iraanse bodem moeten we een hoofddoek dragen, de kunst is hem op te houden, want makkelijk is anders. En ondanks mijn rebelse inborst leg ik me er gewoon bij neer. Het is nu eenmaal verplicht en als je je een beetje aan de regels houdt krijg je veel meer gedaan in dit land.
"De kledijvoorschriften zijn strikt in Iran, maar wie zich een beetje aan de regels houdt krijgt veel meer gedaan in dit land."
 |
| Portal of Bagh Meli, toegang tot Mashq Square. |
Solo versus groep. Ik ben absoluut geen groepsreiziger, doe het gros van mijn
verre reizen solo of met mijn partner in crime, want ik hou ervan mijn eigen
tijd te bepalen en te blijven hangen waar het leuk is. Ik wijk ook graag van de
begane paden af, probeer de plaatselijke keuken en gebruiken uit en zoek zoveel
mogelijk contact met de bevolking. Toevallig zijn dat ook de hoofdingrediënten
van een Jokerreis. Uiteraard volgen we een programma, maar binnen die lijntjes kunnen
we alles zelf uitgebreid inkleuren. Met een groepje gelijkgestemden is het bovendien
leuk om suggesties uit te wisselen, koffie te drinken in een hippe koffiebar
die iemand op het internet vond, of een restaurantje uit te proberen dat een
kennis heeft aangeraden. En als je er alleen op uit trekt of met je lief gaat eten is dat allerminst een punt. Erik, de begeleider, luistert met
veel plezier naar suggesties en geeft er zelf uiteraard ook, gebaseerd op
ervaringen uit zijn vorige Iranreis. Hij zorgt ook telkens voor een slaapplaats,
vervoer en voor lokale gidsen waar we ze nodig hebben. Want cultuur staat in
deze reis voorop.
"Ik hou ervan mijn eigen tijd te bepalen, te blijven hangen waar het leuk is en probeer graag de plaatselijke keuken en gebruiken uit."
 |
| Groene oases zijn er volop in Teheran. |
Eerste indrukken. Teheran ziet er op het eerste zicht erg chaotisch uit. Het
verkeer is enorm druk. Leuk is dat zowat alle Peugeots 405 die nog rondrijden
in de wereld hier te vinden zijn, zeker goed voor 50% van alle wagens, taxi’s
incluis. De rest zijn Saipa’s, hun eigen automerk. Typisch zijn ook de motors die
allemaal een scherm hebben met een zeer onpraktisch, minuscuul venstertje en een
afdak, wat dan weer geen overdreven luxe is in 40° plus, tijdens de zomer. Maar
ondanks de chaos zijn er heel wat oases van rust, zoals musea en paleizen waar
we even kunnen ontsnappen aan de drukte. Er zijn ook parken waar we letterlijk op adem kunnen komen, zoals het Honarmandan of het Negarestan park, maar ook kleinere groene zones zorgen voor de nodige zuurstof.
 |
 |
| Keramiek Museum Teheran. |
Het Keramiekmuseum dat we bezoeken is gevestigd in een prachtig gebouw en zegt veel over de rijke cultuur van Iran. Het Archeologisch Museum is misschien niet het modernste maar, zeker als je zoals wij nog aan de reis moeten beginnen, een perfecte intro, want we krijgen er een duidelijk overzicht van de geschiedenis van het land. De Treasury of National Jewels is de tweede meest bezochte plek in Teheran en bevat een van de duurste collecties van kroon-en andere unieke juwelen en edelstenen ter wereld. Maar de wachtrijen zijn zo lang dat we het overslaan. Ik loop veel liever wat rond in de stad.
"Ondanks de chaos zijn er heel wat oases van rust in Teheran, zoals musea en paleizen waar we even kunnen ontsnappen aan de drukte van deze hectische stad."
 |
 |
| Street-art in Teheran. |
Evolutie of revolutie. In deze miljoenenstad maken we niet alleen kennis met het oude Perzië, maar ook met het hedendaagse, moderne Iran. Opvallend is dat street art blijkbaar op sommige plekken is toegelaten, maar vaak politiek getint is en zeer anti-Amerikaans. De hippe koffieshops schieten als paddenstoelen uit de grond en we gaan street food eten in de Khiaban e-30-tir straat waar een 15-tal populaire eetkraampjes vooral bij de jongere bevolking aanslaan. Ik schuif aan bij een tafeltje met 4 studentes die kustonderwijs volgen op de unief. De conversatie gebeurt in pigeon English met veel gebaren. De meisjes dragen make-up en bij drie van de vier hangt hun hoofddoek (hijab) op half zeven. Ze houden het op door een dotje te maken. Ik bestudeer het grondig, want dit lijkt me de ideale manier, zij het dan niet helemaal koosjer, om ook mijn hoofddoek te dragen. De meisjes tasten duidelijk de grenzen af, maar als ik een foto neem, trekken ze hem toch allemaal iets hoger.
 |
| Een hoofddoek is verplicht, maar de grenzen worden afgetast. |
Big brother, de zedenpolitie houdt alles in de gaten. Toeristen worden gerust gelaten, zolang je min of meer de regels volgt, maar onze jonge stadsgids krijgt een opmerking omdat haar vlecht onder haar hoofddoek uitkomt. Toch beweegt er een en ander. Groepjes vrouwen gooien geregeld hun hoofddoeken ostentatief af in het openbaar. En hoewel ze daar soms zwaar voor gestraft worden, blijven ze het doen. Solidaire mannen posten massaal selfies met een hoofddoek op, onder de hashtag #meninhijab. Sommige vrouwen scheren zich kaal en dragen geen hoofddoek meer, want de regel zegt: geen haar tonen. Dus als deze evolutie zich verder zet is een hoofddoek dragen binnenkort verleden tijd in Iran, toch zeker in de steden.
"Opvallend is dat street-art op sommige plekken is toegelaten, maar vaak heel politiek getint en zeer anti-Amerikaans."
 |
| Jong geleerd is oud gedaan. |
Ambiance in de metro. De kennis van het Engels is vrij beperkt, communiceren in zo’n geval leidt soms tot hilarische toestanden, maar het ijs is ook meteen gebroken. Zeker in de metro. In Iran zijn er aparte metrostellen voor mannen en vrouwen, gescheiden door een poortje of een glazen wand, al wordt dat niet altijd zo nauw genomen. Gelukkig maar. Toch is daardoor de ambiance in de vrouwenwagon veel uitbundiger. Er is meteen contact, iedereen praat met mekaar, terwijl er aan de mannenkant weinig gelachen wordt. Het is ook een echte micromarkt. Vrouwen verkopen er alles van kousen en leggings, tot sjaals en zelfs felgekleurde sexy bh’s. Een iets rijpere vrouw kiest gedecideerd voor een felgeel modelletje en betaalt het equivalent van amper twee euro. Als ik de leggings van dichtbij wil zien om eventueel onder mijn iets minder zedige outfit te dragen en ik probeer te achterhalen wat het kost, horen we er plots helemaal bij en beginnen de vrouwen rondom ons zich te bemoeien en een gesprek aan te knopen.
 |
| Een metrorit met ambiance. |
Intussen zijn alle ogen op ons gericht. De enige dame die Engels praat zit naast me en is tot mijn verbazing geen universitair, maar een kapster. Ze vertelt me met de grootste glimlach dat ze twee jobs moet doen om rond te komen. Ze ziet hoe ik mijn hoofddoek probeer wat rechter te trekken en fluistert: ik zou hem niet dragen als ik niet verplicht was. Ik lach en zeg dat ik dat een begrijpelijke reactie vind van een coiffeuse, die haar kapsels liever niet ziet verdwijnen onder een lap stof. Intussen rukt de lippenstift aan in onze wagon en zelfs antirimpelcrème. Er wordt gekocht en afgeboden en er wordt vooral veel gelachen. Aan de andere kant bij de mannen is het stil, ze staren voornamelijk in onze richting, want acht vrouwelijke toeristen zorgen toch wel voor enige commotie. Ik mis zelfs bijna onze halte, want de uiterst sympathieke kapster wil me nog omhelzen voor ik afstap.
"De metro is ook een echte micromarkt, vrouwen verkopen er alles, van kousen en leggings, tot sjaals en zelfs felgekleurde sexy bh’s."
 |
| Behesht-e-Zahra begraafplaats. |
Picknicken tussen de
doden. Het einddoel van onze metro-uitstap is de begraafplaats van
Behesht-e-Zahra, waar vele gesneuvelden uit de Iraans-Iraakse oorlog liggen
begraven. Een ver-van-mijn-bedshow, maar interessant, want de dood zegt hier
veel over het leven. Het is ook een van de grootste dodenakkers ter wereld,
waar naar schatting 1.600.000 mensen zijn begraven. Het deel waar de soldaten
liggen is het meest opmerkelijke omdat op bijna 200.000 graven glazen kastjes
staan waarin persoonlijke bezittingen van de soms erg jonge soldaten worden
bewaard. Ze zijn bijna allemaal afgebeeld in gevechtstenue en tot de tanden
bewapend. De Iranezen gaan vreemd genoeg op Behesht-e-Zahra echt wandelen en
picknicken. Zo krijgen we gebakjes aangeboden van een dame die haar gesneuvelde
broer komt bezoeken. De mensen zijn echt bijzonder vriendelijk.
"Behesht-e-Zahra is een van de grootste dodenakkers ter wereld, waar naar schatting 1.600.000 mensen zijn begraven."
 |
| Khomeini Mausoleum Teheran. |
De plumeauwachters. Vlakbij Behesht-e-Zahra, ligt het mausoleum van Khomeini. We
bezoeken het, niet omdat we zo’n grote fan waren van de man, integendeel, maar
het is wel het meest megalomane gebouw in heel Iran. Alleen al de architectuur
en het vele goud en glitter maakt het een bezoekje waard. Alles is symbolisch.
Hij werd 91 jaar, dus de minaretten zijn 91m hoog, hij had vier zonen, dus het
gebouw heeft vier minaretten. Van 1979 tot 1989 had Khomeini meer macht dan de
president, dus het mocht wat kosten. Op de minaretten is er dan ook bladgoud
aangebracht.
 |
 |
| Khomeini Mausoleum Teheran. |
En het staat bekend als een van de modernste en grootste islamitische gebouwen. Net zoals in de meeste moskee's en andere religieuze sites is er een vrouwen- en manneningang en moeten we ons in een lang gewaad (chador) hullen. Overal lopen er wachters rond met kleurrijke plumeaus waarmee ze wijzen naar niet correct bedekte lichaamsdelen. Het gebeurt allemaal erg vriendelijk, zeker als ik aan het worstelen ben om een goeie foto te nemen met een gewaad dat niet eens mouwen heeft. Maar de pracht en praal mist zijn doel niet. We kijken onze ogen uit.
"In het Khomeini Mausoleum lopen overal wachters rond met kleurrijke plumeaus waarmee ze wijzen naar niet correct bedekte lichaamsdelen."
 |
| Museum-Garden of Anti-Arrogance. |
Anti-Amerikaanse cartoons. Een meisje uit de groep zou graag de voormalige Amerikaanse
ambassade zien. Tot voor kort was het niet altijd duidelijk of je hem al dan
niet kon bezoeken, maar na wat navraag blijken we er toch binnen te kunnen. De
ambassade heeft een enorm belangrijke rol gespeeld in de revolutie in ’1978 en
‘79. Ik ga vooral mee voor de soms zeer expliciete cartoons die in de tuin zijn
opgesteld, waar de draak wordt gestoken met de Amerikanen. Op het ticketje dat
we kopen staat Museum Garden of Anti-Arrogance, de toon is meteen gezet. Ook de
BBC en Groot-Brittannië krijgen hier en daar een veeg uit de pan. Het gebouw
lag er jaren verlaten bij. Maar veel van wat de Amerikanen in 1981 hebben
achtergelaten staat of ligt er nog. De macht van de VS in het voormalige Perzië
was groot, te groot in de ogen van velen. Toen Khomeini de macht greep in
januari 1979 en in oktober bleek dat de Sjah die naar Egypte was gevlucht de
toelating kreeg om zich te laten behandelen tegen kanker in Amerika, schoot dat
in het verkeerde keelgat van een groot deel van de bevolking.
De Sjah, toen vijand nummer één, werd altijd al door de VS gesteund. De anti-Amerikaanse tendens kwam tot een hoogtepunt toen een groep studenten in november besloot de ambassade gedurende enkele dagen te bezetten. Toen duidelijk werd hoeveel steun er voor deze actie kwam vanuit de bevolking bleef de gijzeling duren. Van de 63 mensen die er oorspronkelijk werden vastgehouden, bleven er uiteindelijk 52 van hen zomaar even 444 dagen gegijzeld. Ondanks de propagandistische ondertoon van het betoog van onze gids is het wel interessant de andere kant van het verhaal te horen. Hij wil ons vooral laten geloven dat er niemand gedood is, dat er zelfs nooit geschoten is en dat ze ondanks de grote verschillen een kerstfeestje hebben georganiseerd voor hun Amerikaanse vijanden. Alsof er plots rook wordt geblazen rond een van de langst durende groepsgijzelingen in de geschiedenis. Maar we zijn wel blij dat we het gezien hebben.
 |
| Museum-Garden of Anti Arrogance. |
De Sjah, toen vijand nummer één, werd altijd al door de VS gesteund. De anti-Amerikaanse tendens kwam tot een hoogtepunt toen een groep studenten in november besloot de ambassade gedurende enkele dagen te bezetten. Toen duidelijk werd hoeveel steun er voor deze actie kwam vanuit de bevolking bleef de gijzeling duren. Van de 63 mensen die er oorspronkelijk werden vastgehouden, bleven er uiteindelijk 52 van hen zomaar even 444 dagen gegijzeld. Ondanks de propagandistische ondertoon van het betoog van onze gids is het wel interessant de andere kant van het verhaal te horen. Hij wil ons vooral laten geloven dat er niemand gedood is, dat er zelfs nooit geschoten is en dat ze ondanks de grote verschillen een kerstfeestje hebben georganiseerd voor hun Amerikaanse vijanden. Alsof er plots rook wordt geblazen rond een van de langst durende groepsgijzelingen in de geschiedenis. Maar we zijn wel blij dat we het gezien hebben.
"Op het ticketje dat we kopen voor de voormalige VS ambassade staat Museum Garden of Anti-Arrogance, de toon is meteen gezet."
 |
| Golestan Palace. |
Unesco Werelderfgoed. Al verblijven we zeer kort in Teheran, we willen toch de
hoogtepunten zien. De drukst bezochte plek en de enige Unesco Werelderfgoedsite
in de hoofdstad is het Golestan Palace, het paleis van de Qajar dynastie die
hier vanaf de 18de eeuw regeerde en waartoe ook de laatste Sjah
behoorde. Hij woonde hier nog tot in 1979. Daarna werd het een museum. De
oorspronkelijke citadel of Arg werd al gebouwd in de 16de eeuw, maar
werd in een nieuw jasje gestoken op het einde van de 18de eeuw. Het mozaïekwerk
is gewoonweg prachtig, maar de zaal met de marmeren troon is de grootste
trekpleister, ook de hall en het salon dat volledig bezet is met spiegeltjes,
iets wat we nog veel zullen zien in de rest van Iran, is bijzonder mooi. Maar
het is vooral ook de tuin die indruk maakt, een van de oases van rust in deze
toch wel erg hectische stad. De grote bazaar ligt net om de hoek, dus als je
tijd hebt is ook dat een must. Wij zijn er op vrijdag en staan voor gesloten
poorten. Maar er zullen nog vele bazaars volgen.
"De enige Unesco Werelderfgoedsite in Teheran is het Golestan Palace, het paleis van de Qajar dynastie die hier vanaf de 18de eeuw regeerde en waartoe ook de laatste Sjah behoorde."
 |
 |
Marmeren troonzaal in Golestan Palace.
|
© MYRIAM THYS - DICHTBIJ & VER WEG 2018
IRAN PRAKTISCH:
Dit is het eerste deel van de Jokerreis die ik deed deze
lente. In het volgende deel trekken we verder rond in dit
fascinerende land waar niet alleen de cultuur razend interessant is maar waar
ook de natuur hoge ogen gooit. We gaan o.a. naar Persepolis, een site die al
bestond in de 6de eeuw voor Christus, maar zien ook twee woestijnen,
waarvan de Lut woestijn de allermooiste is. Dus stay tuned.
Bij Joker kan je
terecht voor avontuurlijke, actieve reizen voor zowat elke leeftijdscategorie.
Je kan kiezen tussen een comfortreis of een avontuurlijke reis naar Iran. Het
programma komt grotendeels overeen, maar bij de comfortreizen wordt avontuur
gecombineerd met de comfortabele omstandigheden van een goed bed, een prettig
reistempo en hoofdzakelijk privévervoer. Dat geldt voor al hun comfortgroepsreizen (40) die trouwens
zeer kleinschalig zijn, kleine groepjes gelijkgestemde reizigers, naar gelang
de bestemming tussen 6 en 13 deelnemers. Je kan je Iranreis boeken op: www.joker.be/nl
De vertrekdata naar Iran in 2019 zijn net bekend en vallen allemaal in
april en oktober.
Avontuur: www.joker.be/iraa
5/4 tot 20/4 2019
12/4 tot 27/4 2019
4/10 tot 19/10 2019
Comfort Editions: www.joker.be/irca
9/4 tot 24/4 2019
19/4 tot 4/5 2019
19/4 tot 4/5 2019
11/10 tot 26/10 2019
Als je nog meer te weten wil komen over dit fascinerende land, of je reis naar Iran wil plannen kan je ook naar de Joker Reisbeurs Azië komen op 20 januari. Ik geef er om 11u een voorstelling over Iran. Meer info op www.joker.be/nl/reisbeurs-azie
Als je nog meer te weten wil komen over dit fascinerende land, of je reis naar Iran wil plannen kan je ook naar de Joker Reisbeurs Azië komen op 20 januari. Ik geef er om 11u een voorstelling over Iran. Meer info op www.joker.be/nl/reisbeurs-azie
 |
TIPS:
Visum is verplicht en kan je bekomen in de Iraanse ambassade in Brussel. Let wel: het kan even duren. Kostprijs 60 euro. Je kan je visum ook aanvragen via Joker.
Geld kan je niet pinnen in Iran en je kan evenmin credit cards gebruiken. Je moet dus je hele budget cash meenemen en terplekke wisselen.
De wisselkoers is ingewikkeld. Ze rekenen in Toman, maar je betaalt in Rials: 10.000 Toman is 100.000 Rial. Voor 1 euro krijg je 47.000 Rial (20/11/2018). Je kan dus best je geld zoveel mogelijk verdelen, want het lijkt alsof je net een bank geplunderd hebt als je een groot bedrag gaat wisselen. Wissel niet meteen alles, want soms kan je je geld niet terug omwisselen.
Prijzen: In Teheran kan je erg goedkoop eten en taxi's kosten slechts een paar euro.
Alcohol is een absolute no-no. Er is wel niet-alcoholisch bier (voor de liefhebbers).
Kledij: Normaliter lange mouwen voor vrouwen en mannen, maar driekwart wordt ook aanvaard. Lange broek of lange rok, skinny jeans mag, maar je moet er iets langs over dragen. Een hoofddoek is verplicht, maar kan heel los gedragen worden. Kousen zijn officieel ook een must, maar steeds meer vrouwen lopen op slippers en sandalen met blote voeten. Het evolueert snel. Joker geeft de nodige info voor vertrek.
Gezondheid: geen inentingen nodig, voor advies over malaria best het
tropisch instituut raadplegen: www.itg.be
Geen opmerkingen