 |
 |
| Vallée de la Tarentaise - La Rosière. |
Met een onhandige grand écart schuif ik mijn berghotel binnen over een enorme Sint-Bernardshond die in het deurgat ligt te dutten. Hij gaapt me onverschillig, met een halfopen oog aan en beweegt geen millimeter. 'Let maar niet op de hond,' roept de receptioniste vanachter haar balie. Alsof dat zou kunnen. L'Accroche Coeur is een van de vele houten hotels in de nieuwe chaletwijk Les Eucherts, op wandelafstand van het centrum van La Rosière. Vanaf het balkon van mijn kamer heb ik een uitzicht om verliefd op te worden, de prachtige Tarentaise vallei, die zich voluit voor m'n ogen ontplooit. Ik zie het ontbijt morgenvroeg al voor me: koffie en croissants vanop mijn terras uitkijkend op dit waanzinnige landschap. Wintersport is niet aan mij besteed, maar de bergen in de zomer zijn helemaal mijn ding.
 |
Gratis massage tijdens Les Journées du Bien-Être in La Rosière.
|
De (Alpen-) hort op. Dat Rosière een actieve bestemming is, merk ik meteen. In de winter wordt er natuurlijk volop geskied, maar ik zie er veel hikers, mountainbikers, er is een golfbaan en wielertoerisme is er duidelijk erg populair. Maar ook wellness is een speerpunt in dit notoire skioord. Mijn eerste halte is Les Journées du Bien Être, het jaarlijkse wellness event dat elk jaar in een grote tent in het centrum wordt gehouden. 'U ziet er uit alsof u aan een relaxerende massage toe bent,' zegt een vriendelijke dame vanachter haar massagetafel. Als zij dat zegt zal dat wel zo zijn. Ik geef me over aan een korte, maar weldoende gezichtsmassage, eentje die smaakt naar meer. Pakweg yoga, mental coaching, naturopathie, gewone meditatie en Koreaanse meditatie, je kan het hier allemaal een week lang gratis uitproberen. Ik boek meteen een kop-tot-teen-behandeling in Spa La Rosière, het chique wellness salon waar de lieftallige masseuse werkt. Of 19 u vanavond lukt? I'll be there!
 |
| Chapelle Saint-Michel in Châtelard (La Rosiere). |
De enorme populariteit van fietsen hier, heeft alles te maken met de uitdaging om de historische Col du Petit Saint-Bernard te bedwingen, de bergpas met op 2.188m hoogte de Frans-Italiaanse grens. Enkele dagen geleden kwam de 11e rit van de Tour de France nog in La Rosière aan, een spektakel dat hier niet onopgemerkt voorbij is gegaan. Ik huur een fiets en trek naar het 5km verder gelegen Châtelard. Overal langs de weg is de passage van de Tour de France nog duidelijk merkbaar. Zoals op de witte Chapelle Saint-Michel, die al van kilometers ver te zien is en waarop rode bollen werden geschilderd. Leuke verwijzing naar de bolletjestrui die met veel trots wordt gedragen door de leider van het bergklassement. Koeien van roze letters vormen voor de kapel nog eens de woorden 'LA ROSIERE', een promostunt voor de regio die kan tellen, met een boel media aandacht.
 |
 |
| Bio bier uit de bergen. |
De korte klim naar de 17e eeuwse kapel van Châtelard - een van de 14 oude bergkapellen van Montvalezan - doe ik te voet. Het uitzicht op de ongerepte Haute Tarentaise en het Massief van de Vanoise is er bijzonder spectaculair. Tot mijn grote verbazing blijkt dat er in dit godvergeten Alpengat nog een klein bergcafé is. Ik bestel er koffie maar als de patron hoort dat ik een Belg ben wil hij me persé hun lokale bier laten proeven, blond bio-bier van Brasserie de la Sources de Vanoise. En daar zit ik dan, aan de enige tafel op het enige terras, in de zon, in een uithoek van de Alpen, te keuvelen met de patron. Bij m'n tweede biertje krijg ik een kaasplankje. Zomaar. Wat kan het leven toch verdomd eenvoudig zijn.
"En daar zit ik dan, aan de enige tafel op het enige terras, in de zon, in een uithoek van de Alpen, te keuvelen met de patron."
 |
| Col du Petit Saint-Bernard: met een been in Frankrijk en het andere in Italië. |
Eén been in Frankrijk, het andere in Italië. De klim op de Col du Petit Saint-Bernard is een stuk gecompliceerder dan ik dacht, maar ik hou vol. Vanuit La Rosière fiets ik verder richting Italië door de meest fascinerende berglandschappen. Ik stap af bij l'Hospice du Petit Saint-Bernard dat in de 11e eeuw werd gebouwd door de gelijknamige heilige om pelgrims op te vangen. Vandaag overnachten er vooral hikers en trekkers. Wat verder struin ik door La Chanousia, een 400 jaar oude Alpentuin die ooit door een fanatieke monnik werd aangelegd. In zijn tijd stonden er meer dan 4.000 planten, nu kan je er nog zo'n slordige 1.000 bewonderen. Mijn laatste halte is de oude Frans-Italiaanse grenspost (2.188m) waar ik letterlijk met één been in Frankrijk en het andere in Italië sta. Terug in La Rosière wil ik maar twee dingen: op adem komen en dineren en wel in die volgorde. Of ik een relaxerende of sportieve massage wil, wil de masseuse van me weten. Doe mij maar de eerste. Als herboren trek ik terug naar m'n berghotel waar ik geniet van een lekker driegangen streekmenu dat ik doorspoel met een witte wijn uit de Haute Savoie. De perfecte afsluiter van dit vermoeiend, maar heerlijke dagje.
"Terug in La Rosière wil ik maar twee dingen: op adem komen en dineren en wel in die volgorde."
 |
Skyway Monte Bianco.
|
Skyway to heaven. 's Morgens vroeg scheur ik weer over de Col du Petit Saint-Bernard, dit keer met de auto richting Italië. Na een uurtje precisie bochtenwerk sta ik in het Italiaanse Courmayeur waar ik een stille jongensdroom in vervulling zie gaan: de Mont Blanc beklimmen. Niet te voet, maar met de Skyway – Monte Bianco, de hypermoderne kabelbaan met 360° roterende cabines die in 2015 operationeel werd. 'Best even afstappen bij het tussenstation om aan de hoogte te wennen,' adviseert mijn Italiaanse gids. Misschien geen slecht idee, want de Skyway raast in amper 10 minuten tijd naar het eindpunt op 3.452m hoogte. Terwijl de glazen kooi langzaam rond z'n as draait wordt Courmayeur beneden steeds kleiner. Al na enkele minuten stap ik af bij het tussenstation op 2.173m.
 |
 |
| Mont Blanc, Pavillion du Mont Frêty - 2.173 m. |
Niet alleen om aan de hoogte te gewennen is Pavillion du Mont-Frêty een ideale tussenstop, er valt ook best wat interessants te zien. Ik bezoek er Cave de Mont Blanc waar de mousserende wijnen Cuvée des Guides (DOC Vallée d'Aosta) van druiven die op 1.200m hoogte geteeld werden, liggen te rijpen. Niet alleen de hoogte waar ze gisten op de fles (2.173m), maar ook factoren zoals temperatuur en luchtdruk zouden mee bepalend zijn voor de smaak. Niet te missen is de prachtige Jardin Alpin Saussurea, de hoogst gelegen Alpentuin ter wereld. De zomer is het enige moment om de 900 bergplanten uit de Alpen en meer exotische oorden zoals de Andes te bewonderen, want de andere 9 maanden ligt de tuin helemaal ondergesneeuwd. In de shop van Pavillion du Mont-Frêty zie ik behalve reguliere souvenirs ook rariteiten zoals, jawel, ingeblikte Mont Blanc lucht. Nadat ik op het terras van het paviljoen van koffie heb genoten, neem ik opnieuw de Skyway naar het eindstation Punta Helbronner.
 |
 |
| Mont Blanc, Punta Helbronner - 3.462 m. |
Op Punta Helbronner blijkt de hoogte toch sommige mensen parten te spelen. De trap naar het enorme panoramisch terras bestijgen vergt ook mij een extra inspanning. Maar daar is het dan, het overdonderende uitzicht op de hoogste bergen van de westelijke Alpen en Valle d'Aosta. De Mont Blanc en de Matterhorn spelen een kat-en muisspelletje met de wolken. Vooral de nabije Mont Blanc is een imposante verschijning als hij zich even door de wolken priemt. Pure visuele magie waarnaar ik gefascineerd blijf kijken. Vanaf Punta Helbronner vertrekken hikes en gletsjerwandelingen naar de mooiste plekken tussen de hoogste bergen van Europa. 'Een ervaren gids is daarbij een absolute must,' zegt mijn gids. 'Vorige week nog hebben we een onvoorzichtige toeriste per helikopter moeten redden die een gletsjerwandeling aan het maken was... op haar slippers.' Je moet er maar opkomen.
"De Mont Blanc is een imposante verschijning als hij zich even door de wolken priemt, pure visuele magie waarnaar ik gefascineerd blijf kijken."
 |
| Terme di Pré Saint-Didier - Valle d'Aosta. |
A spa with a view. Na een heerlijke Italiaanse lunch en een korte wandeling door Courmayeur trek ik naar Valdigne om mij een namiddag lang onder te dompelen in een van de mooiste spa's ooit: Terme di Saint-Didier. Dit elegante paleis uit 1800 ligt letterlijk ingebed tussen de besneeuwde bergtoppen van het Mont Blancmassief en heeft een uitzicht om bij weg te dromen. Een spa met een hoog zen-gehalte dus, die gevoed wordt door het natuurlijk warme bergwater met een constante temperatuur van 36°C. En hoewel ik zelf geen fervent spaganger ben, hier voel ik me de koning te rijk. Ik geniet er ongestoord van de sauna's, stoombaden, zoutbaden, watervallen, hydromassages en de buitenzwembaden met het onwaarschijnlijke uitzicht. Ook in het oude paleis kom ik tot rust in de vele thematisch ingerichte stilte- en aromakamers. Een leuk extraatje is het buffet met gezonde drankjes, fruit en hapjes waarvan ik a volonté gebruik mag maken. Een spa helemaal op mijn maat dus.
"Terme di Pré Saint-Didier ligt letterlijk ingebed tussen de besneeuwde bergtoppen van het Mont Blancmassief, een uitzicht om bij weg te dromen."
© W.GLADINES - DICHTBIJ & VER WEG 2019
LA ROSIERE PRAKTISCH:
Les Jornées du Bien-Être La Rosiere 2019: van 15 tot 18 juli 2019
Overnachten: Ik sliep in Chalet Hotel l'Arccroche Coeur in Les Eucherts, het skidorp van La Rosière. Verzorgde kamers voor 2 tot 4 personen en familiesuites. Wellness met sauna, gym en massageruimte. Gratis wifi, leuke bar en een uitstekend restaurant. Uitgebreid ontbijtbuffet en super vriendelijke bediening. Kamers vanaf 85€ (138€ winter) tot 195€ (277€ winter).
 |
| Een origineel souvenir: ingeblikte lucht van de Mont Blanc! |
ETEN & DRINKEN:
Restaurant Le Génépi in La Rosière, uitgebaat door een Frans-Engels koppel - hij kookt, zij serveert - geldt als het beste restaurant van La Rosière en omstreken. Heerlijke Franse keuken en een uitgebreide wijnkaart. Menus vanaf 32€ . Reserveren aanbevolen. Centre commercial Le Valaisan II Le Centre, 73700, La Rosière 1850 (geen website).
Le Flocon is een no nonsense familierestaurant in Les Eucherts met basic gerechten als pizza's, hamburgers, slaatjes, pasta's en de gebruikelijke vlees- en visgerechten. Aangenaam kader (met bowling) en vriendelijke bediening. Pluspunt: ze serveren er Orval. restaurant-leflocon.com
La Terrazza in het centrum van Courmayeur is een restaurant dat al meer dan 30 jaar door dezelfde familie wordt gerund. Traditionele Italiaanse gerechten met een Franse twist, pizza's, pasta's, heerlijke kazen en een uitgebreide kaart met Italiaanse wijnen. Vriendelijke, grappige bediening, groot terras: www.ristorantelaterrazza.com
Geen opmerkingen