DE VELE GEZICHTEN VAN TOKIO

Tokio is een stad van contrasten, een hypermoderne metropool met een traditionele ziel. Ik ontmoet een geisha, zie er sumoworstelaars aan het werk, bezoek antieke tempels en traditionele markten. Het moderne Tokio staat in schril contrast met al die eeuwenoude tradities. De stad is een staalkaart van hedendaagse architectuur. Het is een wereld apart. De hipste wijken lijken op een catwalk. Ik kom ogen tekort. Een ding is zeker: Tokio rocks.

Mijn vier zelf klaargemaakte gerechten

Architecturale hoogstandjes. ‘Konnichiwa,’ begroet een erg jonge chef me in de ABC cooking studio. Veel Engels spreekt ze niet. Maar koken is vooral kijken, dus in geen tijd stoom ik 4 Japanse gerechten klaar die, al zeg ik het zelf, zalig smaken. Mijn laatste hap is net binnen als Nicolas, een sympathieke Belg die intussen bijna 5 jaar in Tokio woont me komt oppikken. Hij is voor één dag mijn gids. ‘City coach,’ verbetert hij me lachend. Hij laat me Tokio zien op zijn manier, maar naar mijn smaak. De hippe jongerencultuur, leuke bars en restaurants, hedendaagse architectuur en het hectische leven in Tokio staan op mijn verlanglijstje.

De Golf van toparchitect Jun Mitsui.

We vertrekken te voet. In Ginza, de exclusieve winkelwijk, hoeven we niet ver te zoeken naar spectaculaire architectuur. De Beers van toparchitect Jun Mitsui, huist in een gebouw dat de golf wordt genoemd en zelfs tussen alle andere architecturale hoogstandjes erg opvalt. Vlakbij is er ook Maison Hermes van Renzo Piano, van ver denk ik dat het gebouw in een kooi zit, maar het bestaat volledig uit met metaal omkaderde glazen tegels. In de erg trendy Aoyamawijkin de Omotesando Avenue, dé catwalk van Tokio, staan ook een paar pareltjes van hedendaagse architectuur. Zo is er de flagship store van Prada. Als ik voorbij de gebolde glazen panelen loop waaruit het gebouw is opgetrokken, lijkt het alsof alles beweegt.

Reflecties van modern Tokio.

In dezelfde straat is ook het Todd’s gebouw uniek! De olmen die buiten staan worden gestilleerd weergegeven door betonnen takken die het glazen gebouw lijken te omhelzen. Het International Forum blinkt dan weer uit door zijn uitzonderlijke vorm. De hall, 60m hoog, bestaat volledig uit glas en metaal en is spectaculair mooi. Maar het gebouw dat me het meest intrigeert is van een van de excentriekste Japanse architecten, Kengo Kuma, die geïnspireerd door traditionele huizen, uitsluitend met hout werkt. Hij verpakte het theesalon Sunny Hills in de trendy wijk Minami Aoyama dan ook volledig in hout, ook het theesalon zelf is bijzonder mooi, heel zen. De perfecte plek voor een break.

"Als ik voorbij de gebolde glazen panelen van de flagship store Prada loop, lijkt het alsof alles beweegt."

Sunny Hills volledig verpakt in hout door toparchitect Kengo Kuma.

Hip, hipper, hipst. Harajuku, de hipste wijk van de stad lijkt eerder op een catwalk, dan op een shopping area. Ik kijk meer naar de eigenzinnig geklede jeugd dan naar de etalages en kom ogen tekort. Dit is waar modeontwerpers hun inspiratie halen. Iedereen heeft stijl. De shops zijn er zonder meer extravagant en de bars en restaurants bijzonder trendy. Ook op Omotesando Avenue lopen de voorbijgangers er origineel bij.

Iedereen heeft stijl, hun eigen stijl.

Chic met een twist, niemand volgt voorgekauwde trends. Ik zie super hippe meisjes, maar ook barbiepoppen en zelfs Hollie Hobbies. Voor de meisjes is kawaii vaak de maatstaf, het moet schattig zijn. Ook de jongens zijn behoorlijk creatief. Een van de modieuze jongens die ik fotografeer, nodigt ons uit in zijn shop met origineel bewerkte tweedehandskledij, want ook de boetieks zijn stuk voor stuk verrassend.

"Chic met een twist, maar niemand volgt voorgekauwde trends."

Hollie Hobbie meets Heidi.

In de rij voor koffie. Tijd voor koffie. Nicolas brengt me naar de pop-up Omotesando Koffee shop, die in een oud traditioneel huisje zijn tenten opsloeg en wegens grote populariteit al lang de pop-up datum overschreed. De koffie is er uitstekend. Intussen verkoopt de meesterbarrista in hetzelfde intussen opgeknapte pand 20 soorten van de beste koffiebonen met tips van de bekendste barristas. Als je de heerlijke koffie van Omotesando toch nog wil proeven tijdens een van je omzwervingen in de stad kan je in de hippe sister coffeeshop Toranomon in Minato-Ku terecht. De rijen zijn er iets minder lang en er is meer plaats.

Nicolas Wauters, Belgische gids (city coach) die al 5 jaar in Japan woont.

Een menselijk mierennest. We nemen de metro naar Shibuya, hét modecentrum waar teenagers de nieuwe looks bepalen.Zo kom ik ook terecht op het drukste en grootste kruispunt ter wereld: Shibuya Crossing, een menselijk mierennest. Het is een must see met schitterende lichtreclames, videobeelden en een mensenmassa die bij ons ondenkbaar is. Honderden voetgangers steken kriskras het enorme kruispunt over. Het lijkt alsof een popconcert leegloopt, maar dan de hele dag lang.

Shibuya Crossing, een menselijk mierennest.

Nog hectischer is het in Shinjuku, wat dan weer het drukste treinstation ter wereld is met bijna 3 miljoen reizigers per dag. In deze buurt bruist ook het nachtleven, vooral in Golden Gai. Hier ontdek je terug het oude Tokio. Want middenin de jungle van glimmende wolkenkrabbers zijn de zes straatjes met minstens 200 piepkleine bars een soort anachronisme.

"Shibuya Crossing is een must see met schitterende lichtreclames, videobeelden en een mensenmassa die bij ons ondenkbaar is."

Golden Gai, piepkleine bars middenin de wolkenkrabber jungle.

Een duik in het nachtleven. Nog in Shinjuku neemt Nicolas me mee naar Kushiya Monogatari, een plek die nokvol zit en waar je kushiage kan eten: brochettes van vis, vlees en groenten die je zelf frituurt. Het is spotgoedkoop en je ziet er geen toerist. Tot slot laat hij me de skyline van Tokio bewonderen vanop de 45^ste verdieping van de Metropolitan building, het is gratis en het uitzicht is even mooi als in de Tokyo Tree, waar je behoorlijk wat betaalt. Op een klare dag kan je zelfs Mount Fiji zien. We drinken tenslotte nog een glas in een van de vele bars in Shimokitazawa, de lievelingsbuurt van Nicolas, vol vintageshops, kleine straatjes, bars met live muziek en theaters. Ik zie er voornamelijk veel jonge mensen en volgers van de verschillende jeugdsubculturen, met hier en daar nog een cosplayer, alhoewel die grote rage wat voorbij lijkt.

"Vanop de 45^ste verdieping van Metropolitan building is de skyline van Tokio even mooi als in de Tokyo Tree, waar je behoorlijk wat betaalt."

De Tsukiji vismarkt, een niet te missen plek.

Niet te missen. Er zijn natuurlijk ook de klassiekers. De Tsukiji vismarkt moet je zien, al is het maar om je hoofd helemaal op hol te doen slaan. Als ik er rondloop heb ik zin om meteen een sushitent binnen te stappen en de hele menukaart leeg te eten. Er is trouwens een sushitent die 7 op 7 en 24 lang open is, dus als ik om 3u ’s nachts een hongertje krijg weet ik waar naartoe: Sushi Zanmai. In het moderne Tokio zijn er uiteraard ook traditionele tempels. De meest spectaculaire, of moet ik zeggen populaire, is de Asakusa Kannon Tempel. Voor de tempel is er een markt met ontelbare kraampjes waar ik op souvenirjacht ga. Je kan er werkelijk alles vinden: van een kimono tot een typische theepot en de heerlijkste lekkernijen.

Asakusa Kannon Tempel.

Ook het Meiji Shrine is interessant en zelfs daar kan je meteen aan het shoppen slaan want de tempel ligt in een groot park in de Harajuku wijk. Nog een tempel die je zeker op je weg kruist, want hij ligt naast de Tokyo Tower of de enorme Sky tree, is de Zojo-ji tempel, waar ik vooral gefascineerd ben door de jizo beeldjes die de ongeboren kinderen van Japan moeten voorstellen.

"Op de markt bij de Asakusa Kannon Temple koop je werkelijk alles, van kimono's en typische theepotten tot de heerlijkste lekkernijen."

Aan parken geen gebrek in Tokio.

Groene oases. Qua parken heb je de keuze tussen het Yoyogipark, dat veruit het grootste is en je vooral in de lente moet bezoeken want dan is het park in de ban van de hanami, de roze bloesembomen. Als je van aktie houdt is het Uenopark een aanrader, Er zijn maar liefst 3 musea: het Tokio Nationaal Museum, het Metropolitan Art museum dat ik het mooist vind en het Nationaal Museum van Kunst en Wetenschap. Je kan er in een zwaan een meer op en er is een dierentuin. Het is vergelijkbaar met Central Park in New York, zonder de zwanen dan.

De keizerlijke tuin, ommuurd als een fort.

Zelf houd ik enorm van de tuin van de keizer, 1/5^de ervan werd publiek gemaakt. Ik moet een brug over om er binnen te geraken, want het is gebouwd als een fort met hoge muren en een slotgracht. Ik vind het contrast groot tussen de typische Japanse tuin die bijzonder mooi oogt en enorme rust uitstraalt en het ongetrimde gedeelte. In Keizer Hirohito’s woordenboek staat namelijk het woord onkruid niet, alles wat de natuur produceert is mooi, dus hij heeft ook een heel stuk wild gelaten. Wat ik hier vooral leuk vind is dat ik me letterlijk op een eilandje in de stad bevind en in de voetsporen loop van de shoguns die hier ooit gewoond hebben en de keizerlijke familie.

"In Keizer Hirohito’s woordenboek bestaat het woord onkruid niet, alles wat de natuur produceert is mooi."

Vampierbruiden, het hoeft geen Halloween te zijn om gek te doen.

Te gek voor woorden. Ik vertel waarschijnlijk niks nieuws als ik zeg dat Japanners zich soms volkomen verliezen in een droomwereld. Er staat geen rem op hun fantasie. Misschien is het een soort compensatie voor de enorme werkdruk in dit land. ’s Avonds valt al hun gereserveerdheid weg. Niks is leuker dan die gekte eens van dichtbij mee te maken. De beste plekken om dat te doen zijn de bars en restaurants die rond een thema werken. En in Tokio heb je er tientallen. Als je wil griezelen kan dat in het Vampire Cafe in Ginza, waar het er behoorlijk rauw aan toe gaat. Wil je het rustig houden en wel eens proeven hoe het er in de hemel aan toe gaat dan is Christon Café the place to be, waar Jezus en zijn engelen de hoofdrol spelen.

"Japanners verliezen zich vaak in een droomwereld, als een soort compensatie voor de enorme werkdruk."

Robot Restaurant , gekker wordt het niet.

Kitch en camp heruitgevonden. Een van de meest crazy plekken is het Robot Restaurant in Shinjuku, waar je vooral niet voor het eten moet gaan. Het is namelijk nogal moeilijk om een maal naar binnen te werken wanneer gigantische neonrobotten de strijd aangaan met meisjes in bikini, een ninja panda op een segway en lichtgevende paarden. De kleuroverdosis, de luide muziek en de chaos zorgen voor een enorme adrenaline opstoot. Volwassenen worden terug kinds en het woord ‘camp’ werd hier heruitgevonden.

Monster Cafe, een schreeuwerige Japanse versie van Alice in Wonderland.

Nog een die het vernoemen waard is, is het Kawaii Monster Cafe in Harajuku als je van fel, jong en veel kleuren houdt. Het lijkt alsof je in een schreeuwerige Japanse versie van Alice in Wonderland terecht komt. K3 kan er nog iets van leren want hier wordt zelfs het eten in regenboogkleuren opgediend. Japanser dan dit is moeilijk te vinden. Maar het kan nog gekker, er zijn ook restaurants, zoals Alcatraz E.R. waar je in de gevangenis gegooid wordt, of een eettent waar je in een soort veredelde versie van een openbaar toilet dineert. Je kan het zo gek niet bedenken, maar fun is gegarandeerd want het gaat er overal behoorlijk hilarisch aan toe.

"In het Kawaii Monster Cafe in Harajuku lijkt het alsof je in een schreeuwerige japanse versie van Alice in wonderland terecht komt."

Sumo glasraam in voormalige sumoclub, nu een restaurant in de Ryogokowijk.

Sumo, het summum. Een kleine dikkerd duwt een veel groter zwaargewicht voor zich uit in los zand en lukt daar aardig in. Alle volwassen sumoworstelaars zijn vertrokken naar Kushu, voor een belangrijk kampioenschap. Dus ik ga kijken naar de toekomstige halfgoden in Katsushika-ku, een plaatselijke club in Tokio, waar volop trainingen aan de gang zijn. Aan lef ontbreekt het deze jonge knapen niet, maar aan hun gewicht moeten ze nog wat werken. Volwassen sumoworstelaars eten 10.000 tot 20.000 calorieën per dag en draaien alle gezondheidsregels om zodat die calorieën in vet worden omgezet. Toch zie ik een van de trainers vlot een split doen. ‘We oefenen niet alleen op sterkte maar ook op lenigheid,’ glimlacht de coach. De meeste worstelaars wegen minstens 150 kg. De zwaarste ooit, Konishiki, deed daar nog eens 120kg bij. Vreemd genoeg zijn deze reuzen, ondanks hun enorme overgewicht, een magneet voor vrouwen, al is dat niet alleen door hun looks. De beste sumo’s verdienen een paar miljoen euro per jaar.

"De beste sumo’s verdienen algauw een paar miljoen euro per jaar."

Gebrek aan lef hebben deze jonge sumoworstelaars niet.

Halfgoden die hun gewicht in goud waard zijn. Japan heeft zonder twijfel het record van dikste atleten op zijn naam staan, al komen er meer en meer sumoworstelaars uit Mongolië. Japanners zien dat niet graag gebeuren, want het is tenslotte dé nationale sport, die al sinds eeuwen gelinkt is met Shinto. De scheidsrechters zijn gekleed in kleurrijke priestergewaden en een wedstrijd is doorweven met eeuwenoude rituelen, zoals het strooien van zout om de dohyo (de ring) te zuiveren.

Oude sumoworstelaar bereidt sumoceremonie voor.

De worstelaars of rikishi (sterke mannen) worden vereerd als halfgoden ook door mannen. De match zelf duurt meestal niet veel langer dan enkele seconden, het is als snelschaken, heel vlug maar strategisch. Een van de dingen die ze dagelijks naar binnen spelen om hun gewicht op pijl te houden is chankonabe, een heerlijke soep met 17 ingrediënten. Ik probeer het zelf uit in het Ryogoku kwartier, de Sumowijk in Tokio. Takamisugi, een bekend worstelaar werkte ooit in één maaltijd 65 porties van deze zware stoofpot naar binnen. Ik houd het bij een, al vind ik het bijzonder lekker.

"Sumo is dé Japanse nationale sport, vol rituelen en al eeuwen gelinkt met Shinto."

Deze piepjonge toekomstige halfgoden moeten vooral aan hun gewicht werken.

Interview met een geisha. Tot slot zet ik in het hartje van een van de modernste steden ter wereld een fikse stap terug in de tijd, want na heel wat lobbywerk mag ik een geisha interviewen, wat héél uitzonderlijk is. Meestal willen ze hun geheimen niet prijsgeven en al zeker niet aan een buitenlandse vrouw. Ik ben al jaren geïntrigeerd door deze hoogopgeleide dames die nog steeds de harten van heel wat mannen op hol doen slaan. Er wordt wel eens vergeten dat niet alleen in Kyoto, maar ook in Tokio geisha’s rondlopen. Het exclusieve interview kan je vinden op: Interview met een geisha.

NAAR JAPAN MET IMAGINE TRAVEL:

Voor Japan zit je perfect bij Imagine Travel, een jonge dynamische TO uit Brugge met hét grootste Japanaanbod op de markt. Maar liefst 16 reizen naar het ‘Land van de Rijzende Zon’ uit hun unieke Japan brochure kunnen op zich geboekt worden, maar vormen eveneens de basis om een reis helemaal op maat samen te stellen. Hun basistrip Konnichiwa Tokyo (8 dagen/1995€), omvat een rechtstreekse vlucht Brussel-Tokio (ANA) met alle transfers, een Pasmo-pas voor het openbaar vervoer, zes overnachtingen in een driesterrenhotel, een gegidste stadstour en een excursie naar het beroemde Nikko, het Japanse centrum van de boeddhistische cultuur. Deze reis kan à la carte aangepast worden en gecombineerd met de rest van hun Japanaanbod. Er is ook een mogelijkheid om aan te sluiten bij een internationale groepsreis om het land te ontdekken. Imagine Travel staat garant voor een uitstekende service en concurrentiële prijzen. Info en boekingen op www.imaginetravel.be/nl-be/reizen/all/japan/aanbiedingen.htm of bij je reisagent.

City coach Nicolas Wauters: Jonge Belgische gids die Tokio kent als zijn broekzak en je precies laat zien waar jij zin in hebt in deze fascinerende stad, maar wel op zijn manier. De thema’s zijn ongelimiteerd. Je kan hem boeken op: www.tokyotripweb.com

10 Tips voor je naar Japan vertrekt:

Eerst een misverstand uit de weg ruimen. Vaak schrikt het prijskaartje mensen af om naar Japan te trekken. Maar Japan is niet meer zo extreem onbetaalbaar, de yen is gezakt en de prijzen in Europa zijn zo gestegen dat Japan niet meer dat uiterst dure, onbereikbare land is. Alles hangt er uiteraard vanaf wat je wil doen.

Ook eten hoeft niet persé prijzig te zijn, helemaal niet zelfs, als je eet waar de doorsnee Japanner eet is het vaak spotgoedkoop. In sushibars betaal je een stuk minder dan in België of Nederland. Al heb je ze natuurlijk in alle prijsklassen: van heel goedkoop naar bijzonder duur. Maar geen nood want er zijn zoveel andere mogelijkheden die vaak bijna niks kosten.

De taal vormt dikwijls een barriere, maar Japanners zijn enorm vriendelijk en zullen je altijd helpen als ze kunnen, desnoods in gebarentaal. Smart phones zijn ook handig voor instant vertalingen en die gebruiken ze à volonté.

In de metro wordt er heel veel in het Engels uitgelegd en het systeem is vrij simpel. De tickets zijn goedkoper dan bij ons. Taxi’s daarentegen kosten een stuk meer.

Om zo goedkoop mogelijk rond te reizen kan je best een Railpass kopen en voor het openbaar vervoer een Suicakaart of een Pasmokaart. Die je makkelijk kan opladen in metro- of busstations.

Enkel smartphones zijn bruikbaar in Japan, er is geen GSM netwerk. Ik huurde een pocket-wifi, dat kan vanaf 6,5 € per dag. Je bestelt het online en het wordt afgeleverd in je hotel of je kan het oppikken in de luchthaven: https://rentalpocketwifijapan.com

Als je tatoeages hebt kan je die beter niet teveel laten zien. Het is not done in Japan. Dat komt omdat ze met de Yakuza, de Japanse maffia, worden geassocieerd. Je kan wel plakkers kopen om ze te bedekken. In een Onsen kom je bv. niet binnen met tattoos.

Als je heimwee zou hebben naar Belgisch bier dan hoeft dat niet want zowel in Tokio als Kyoto zijn er echte Belgische biercafés. De Houblon in Tokio heeft zeker 300 Belgische biertjes op de kaart staan. Maar daar kom je er niet vanaf met een paar euro’s, want alcohol is duur in Japan.

Je vindt weinig of geen vuilnisbakken in de straten van Tokio, Japanners nemen hun ‘gomi’ (afval) gewoon mee naar huis. De straten zijn erg schoon. Afval vind je zo goed als niet. Een plastic zakje in je tas meenemen is dus de boodschap.

Japan is een van de veiligste landen die ik ken. Zelfs in miljoenenstad Tokio heb ik me als vrouw altijd op m’n gemak gevoeld.