 |
Bijna nergens vind je op zo'n kleine oppervlakte zoveel Unesco Werelderfgoed als in Henegouwen. Twintig sites om precies te zijn, waarvan hoofdstad Bergen (Mons) er alleen al vijf voor z'n rekening neemt. En waar (wereld-) erfgoed is, is cultuur. Ik trok naar de stad in de Borinage waar je kunst niet alleen in de musea, maar ook gewoon op straat kan bewonderen. Deel 2: De stad als openluchtmuseum.
 |
 |
| 'Sint-Joris en de Draak' - Dulk. |
'Que?' 'Wat?' 'Quoi?' 'What?' Een Babylonische spraakverwarring ontstaat op de hoek van Rue des Capucins en Rue Dinant wanneer ik een straatkunstenaar in volle actie op z'n hoogtewerker aanspreek. Zijn Engels is net zo goed als mijn Spaans en het hoogteverschil maakt het er bepaald niet makkelijker op. Maar wat goede wil en veel gebaren helpen ons een flink eind verder. De man in kwestie blijkt Antonio Segura Donat (alias DULK) te heten, een straatkunstenaar uit Valencia. Dulk legt de laatste hand aan een surrealistische versie van dé Bergense legende bij uitstek: Sint-Joris en de Draak. Het is een wat apocalyptisch aandoend tafereel waarbij Sint-Joris wordt voorgesteld als een kolibrie en de draak als een reptielachtig wezen met een arendskop. Als ik binnen een uurtje of drie, vier terugkom zal het werk voltooid zijn, een primeur die ik niet wil missen.
"In Rue Dinant legt Dulk de laatste hand aan een surrealistische versie van dé Bergense legende bij uitstek: Sint-Joris en de Draak."
|
| Eldorado (Cix & Duek). |
Holbewoners. DULK is lang niet de eerste en zeker niet de laatste straatkunstenaar die hier z'n creatieve ei kwijt kan. Toen Bergen in 2015 de culturele hoofdstad van Europa was, ontstond het idee van L'Art Habite la Ville, een project dat kunst in het stadsbeeld wil promoten en cultuur toegankelijker wil maken. De stad als een groot openluchtmuseum dus. Toen ik hier in 2019 een street-artwandeling maakte was ik bijzonder aangenaam verrast. Twee jaar later trek ik opnieuw door de straten van Bergen, op zoek naar meer kunst. Mijn ontmoeting met DULK was avast een mooi begin. In Rue des Fripiers loop ik op een prachtig fresco met een Mexicaanse schone, cactussen en een quetzal, een voor de Azteken mythische vogel: 'Eldorado' van het Mexicaanse duo Cix & Duek. Het is een werk dat ontzettend veel optimisme uitstraalt, wat in tijden van corona mooi meegenomen is.
 |
 |
| L'Homme des Cavernes (Levalet). |
Ook in Rue de la Halle blijkt dat straatkunstenaars hun tijd in het coronajaar 2020 erg nuttig besteed hebben. Twee nieuwe murals leunen er letterlijk tegen elkaar aan. In de blinde ramen van nr. 1 confronteert de Franse kunstenaar Levalet me met een anachronisme van jewelste: moderne mannen worden er afgebeeld als echte primitieven. Is het de moderne mens die zich niet meer kan associëren met de natuur, of leeft er in elk van ons nog een holbewoner? Wie goed kijkt merkt dat elke figuur een primitief gereedschap hanteert, ongetwijfeld een verwijzing naar de neolithische site in Spiennes.
 |
 |
| Farm Prod (boven) - Global City (onder). |
Net ernaast nam het het Parijse collectief Farm Prod zelfs een hele gevel onder handen. Hun creaties zijn naar eigen zeggen vrij van alle interpretaties. Centraal in t werk staan een uurwerk, een kompas en een barometer, geflankeerd door Adam en Eva en er net onder iconisch figuren uit Tarotkaarten. De aapjes links en rechts zijn dan weer een duidelijke verwijzing naar Bergen. En zoals altijd springt er één werk bij me uit en de eer gaat dit keer naar 'Global City'. Het Mundaneum in het algemeen en Paul Otlets idee van een wereldstad in het bijzonder, inspireerden de Griekse kunstenaar Leonidas Giannakopoulis tot een muurschildering van formaat. Het werk in Rue des Marcottes, schuin tegenover het Mundaneum, refereert naar Otlets visie én de menselijke drang om het onbereikbare na te streven. Global City is - wat mij betreft - alvast een goeie poging.
"Zoals altijd springt er één werk bij me uit en de eer gaat dit keer naar Global City."
 |
| Petite Terreur de Jeunesse - Olivier Sonck. |
Een literair fresco. Nieuwe creaties ontdekken is altijd spannend, maar ook oude bekenden weerzien is leuk. In Rue du 11 Novembre gluren de 'Folks' van Hell'O nog steeds het huis van Elio di Rupo binnen en de fresco's van Noir Artist hangen er nog even kleurloos en fris als twee jaar geleden bij. Een werk dat me tijdens m'n eerste bezoek in Bergen al ontzettend intrigeerde, is Ivre d'Histoires van woordkunstenaar Olivier Sonck. Samen met enkele gevangenen en omwonenden van de strafinstelling verzon de Belgische kunstenaar enkele gevatte one-liners. Het resultaat is een met woordspelingen doorspekt literair fresco op de grauwe gevangenismuren. En van woordkunstenaars gesproken: het was in deze gevangenis dat Paul Verlaine 2 jaar uitzat nadat hij zijn vriend Rimbaud twee kogels door het lijf had gejaagd. Al was dat volgens de gevangenismuren slechts 'une petite terreur de jeunesse'.
"In Rue du 11 Novembre gluren de 'Folks' van Hell'O nog steeds het huis van Elio di Rupo binnen."
 |
| Noir Artist (boven) - Panorama (onder). |
Vlinders in de buik. Meer dan 30 kunstwerken kan je vandaag in de straten van Bergen bewonderen, al zijn het (gelukkig) niet enkel murals. Het Luikse collectief Pica Pica begeeft zich met hun 'Panorama' nog in een soort schemerzone. Hun tegelmozaïek in Passage Victor Hugo is een verzameling silhouetten van details die ze vonden in de Bergense straten. In het Parc des Anciens Abattoirs dein ik mee op de imaginaire zee van Daniel Fauville, een kunstenaar die naar eigen zeggen trouw blijft aan wat hem als kind inspireerde. Zijn 'aangespoelde boten' nemen de toeschouwer mee op een droomreis en staan symbool voor o.a. een wieg en een sarcofaag, plekken waar dromen ontstaan en ophouden te bestaan.
 |
 |
| Gardien du Fleuve (boven) - La Ville dans la Ville (onder). |
Het kunstproject van Blanc Murmure had het briljante idee om een stad in een stad te bouwen: La Ville dans la Ville. Samen met 160 inwoners van Bergen creëerden ze evenveel nestkastjes die ze als een soort utopische stad midden op Place du Parc optrokken. Op de nestkastjes werden de foto's van alle 160 inwoners geprint in een denkbeeldige poging om mensen en vogels samen te laten leven. Dat ze er met het zitstokje midden in hun gezicht als Pinoccio's uitzien is alvast een grappig neveneffect.
 |
| Lucie et les pappilions (David Mesguish). |
Een populair straatkunstwerk - ook bij de lokale duivenpopulatie - is sinds kort 'Lucie et les Papillions' op Square Roosevelt. Wie net zoals ik met de trein naar Bergen komt, kan er onmogelijk aan voorbij lopen. Haar geestelijke vader, David Mesguish, is gefascineerd door glitch-art, oude computergames en barokkunst, een niet alledaagse combinatie die je vaak in zijn werken terugvindt. Het meisje, Lucie, breekt een schaar terwijl er vlinders rond haar middel zweven. 'Vlinders in de buik' was dan ook het thema dat Mesguish inspireerde, al weefde hij er een nogal complex verhaal rond. Ik maak de korte wandeling van Square Roosevelt naar Rue des Capucins waar de hoogtewerker van Dulk intussen is verdwenen. Zijn apocalyptische fresco is intussen voltooid. Zoals elke zichzelf respecterende stad heeft Bergen het belang van straatkunst goed begrepen. Want investeren in cultuur loont.
"Zoals elke zichzelf respecterende stad heeft Bergen het belang van straatkunst goed begrepen."
© TEKST & FOTO'S: W. GLADINES 2021
MONS PRAKTISCH:
Mons Card: Handig voor wie Bergen (+ Borinage) voordelig en à la carte wil ontdekken is er de Mons Card. Tot 70% kortingen op musea, restaurants, bars en handelszaken. De Mons Card is geldig voor 24u (18€), 48u (26€) of 72u (34€). Te koop online, in de musea of bij de toeristische dienst van Bergen (Visit Mons, Grand-Place, 27). Ideaal voor een geweldig cultuurweekend in Bergen.
OVERNACHTEN:
Ik sliep in Martin's Dream Hotel in Bergen, een 4-sterrenhotel in het centrum van de stad, in een 19e eeuwse Gotische kapel. 62 Comfortabele kamers in 5 categorieën in een heel aangename setting. Het hotel heeft een spa en een restaurant, Bistro Martin, waar kwalitatief hoogstaande gerechten worden geserveerd. Uitgebreid buffetontbijt, vriendelijk en behulpzaam personeel.
ETEN & DRINKEN:
Brasserie L'Envers in Rue de la Coupe is een topadresje om een avond ongedwongen en lekker te tafelen. Er worden geraffineerde gerechten geserveerd in een moderne en ongedwongen setting. De kaart wisselt volgens de seizoenen en de beschikbaarheid op de markt. Er wordt met dagverse ingrediënten gewerkt. Vriendelijk personeel mét humor. Info & reservaties: www.lenversmons.be
La Corniche: gezellig en lekker Italiaans tafelen doe je hier in een excentriek en origineel interieur: www.lacornice.be
Geen opmerkingen